"Voor we verder gaan," zei de paragnost, "verwacht geen wonderen van mij. Uw probleem ... nee, laat ik het een vraag noemen, is voor mij ook nieuw. De persoon over wie u iets wilt weten is gezond en wel. Ik heb meestal contact met personen aan gene zijde, zoals u weet."
Er werd op de deur geklopt die meteen open ging. De vrouw die hem had binnengelaten vroeg: "Hoe wilt u uw koffie? Espresso, cappuccino?"
"Cappuccino graag, met suiker."
"Jij ook nog, schat?" vroeg de vrouw.
"Ja, doe maar."
De vrouw vertrok weer. "Mijn vrouw doet alles in mijn praktijk wat ik niet doe", zei de paragnost met een glimlach. "En u wilt weten of u net zo'n mooie toekomst tegemoet gaat met de vrouw die u in een café een paar keer ontmoet heeft. Heeft u enig idee hoe lang het voorwerp dat u in die envelop heeft gedaan al in haar bezit was?"
"Als ik het goed heb, meer dan tien jaar."
"Ik zal maar niet vragen hoe u eraan gekomen bent." De paragnost glimlachte weer. Hij strekte zijn handen uit en bewoog die een paar centimeter boven de envelop. Hij keek er ook geconcentreerd naar. Dat duurde geruime tijd. Het scheen hem niet op te vallen dat zijn vrouw binnenkwam en twee kopjes koffie op het bureau zette.
"Ze is erg aan dat voorwerp gehecht. Die hechting zou een belemmering kunnen vormen in het ontwikkelen van een relatie met u, al voelt ze zeker een bepaalde genegenheid voor u." Hij legde zijn handen ter weerszijden van de envelop, maar bleef daar naar staren. "U moet niet te hard van stapel lopen. Ze is nog niet toe aan een vaste relatie. Ik zeg het misschien wat cru, maar als ik u was zou ik seks nog even uit mijn hoofd zetten."
Hij keek de cliënt nu rechtstreeks aan. "Meer kan ik voorlopig niet voor u doen. Ik ben niet als sommige van mijn collega's die er maar wat moois bij verzinnen. Maar als u nog verder enige begeleiding op prijs stelt, dan sta ik uiteraard voor u klaar."
Ze praatten het afgesproken halve uur nog vol en waren het erover eens dat meer mensen zich bij hun problemen door deskundigen moesten laten begeleiden.
Toen er een bel ging stond de paragnost op. "Dat zal mijn volgende cliënt zijn. Mijn vrouw zal u uitlaten."
Zijn vrouw hing net de jas van een bedrukt uitziende oudere vrouw op en bracht die naar de spreekkamer. Hij had intussen zijn jas aangetrokken. Zij liep met hem mee naar de buitendeur. Voor ze die open deed vroeg ze: "En, wat was zijn advies?"
"We kunnen seks voorlopig beter uit ons hoofd zetten. Daar ben jij nog lang niet aan toe, vrees ik."
"Zo! Wat dacht je van hier op de mat? Ga maar gauw, anders doen we het ook nog. En vergeet overmorgen niet me die foto van hem weer terug te geven."
© Evert van Wijk 2010 (Op dit verhaal rust copyright.)
x
